Wat doe je als je partner een zeer sterke en intense ervaring doormaakt? Dit kan zijn wanneer de intensiteit op grote, sterke manieren naar voren komt, omdat ze op dat moment niet in staat zijn zichzelf te reguleren. Het kan ook zijn dat ze de situatie onderdrukken of verlamd raken – het is duidelijk aanwezig en duidelijk dat ze het niet loslaten.
Hoe kun je hen daarbij het beste ondersteunen, of de situatie nu iets is dat je direct triggert of een situatie waar je helemaal niet bij betrokken bent? Er is een extra uitdaging als we erbij betrokken zijn en daar kom ik later op terug.
Er zijn twee verschillende sets van behoeften en reacties die tegelijkertijd naar buiten komen.
1 Iets stimuleerde hen – ze hoorden bijvoorbeeld over een tragedie en werden overweldigd door verdriet, of er gebeurde iets op het werk waar ze erg gefrustreerd of boos over waren, of misschien kwamen ze dicht bij een auto-ongeluk en werden ze geconfronteerd met diepe angst.
Ik zal dit de CORE-situatie noemen en er kunnen hier een aantal behoeften spelen.
2 Ze hebben een reactie – die waarschijnlijk overweldigende gevoelens en gedachten omvat die allemaal tegelijk komen. Hier is behoefte aan empathie, gehoord worden, gezien worden, ondersteuning en zorg. Misschien anderen. Maar dit zijn de behoeften die verband houden met hoe ze ervaren, eerder de kernbehoeften die gaan over wat er is gebeurd.
Op dit tweede gebied kan ik mijn partner in eerste instantie het beste ondersteunen. Misschien kan ik met de eerste ondersteuning bieden bij het oplossen van problemen, maar pas later als ik ze heb geholpen om weer tot zichzelf te komen door middel van zelfregulering of door ze te helpen zich te bevrijden van onderdrukking.
Wat moeten we doen?
Ik hou van het beeld van ruimte houden voor iemand. Als mijn kind valt en aan zijn knie schaaft, is het een natuurlijke reactie om het op te pakken en in een troostende omhelzing vast te houden. Op dat moment ben ik niet bezig met waarom ze omvielen en mijn energie is om een veilige ruimte te bieden door ze vast te houden.
Als volwassenen willen we onze partner misschien ook fysiek vasthouden als ze in paniek raken – door oogcontact, een hand vasthouden of knuffelen.
Een andere manier van ‘vasthouden’ is door de aanwezigheid van empathie, wat een energetisch vasthouden is. Stel je voor dat je energie en aandacht zich om je partner vouwen om een veilige cocon te creëren. In die ruimte oordeel je niet en evalueer je niet. Je houdt vast en bent getuige en reageert niet, maar accepteert wat er naar boven komt. Niet proberen iets te veranderen … gewoon aanwezig zijn. Dit heeft geen woorden nodig en in veel gevallen kunnen woorden in de weg zitten.
Een andere manier om erover na te denken – op dit moment zet je jezelf ‘in de wacht’ door op een denkbeeldige pauzeknop te drukken. Deze pauze verdringt je neiging om te proberen met de onderliggende situatie om te gaan, terwijl je dat voor later laat en je partner laat ervaren wat het ook is dat ze ervaren. Je vertrouwt erop dat ze tot zichzelf zullen komen en hun weg er doorheen zullen vinden.
In mijn vorige relaties had ik het heel moeilijk om met de tranen van mijn partners om te gaan. Ik kon huilen niet accepteren als hun manier om de pijn in hen te uiten. Ik nam aan dat als iemand huilde er een probleem was en mijn impuls was om het probleem op te lossen … en om dat te doen betekende dat ik eerst moest stoppen met huilen. Dit is het tegenovergestelde van toestaan en in plaats van ruimte te geven, probeerde ik ruimte te verkleinen – en zag ik het grotere geheel niet in plaats van alleen maar een probleem op te lossen.
Toen ik mezelf beter begon te begrijpen, leerde ik te herkennen wat er met me aan de hand was als mijn partner huilde als mijn ongemak. Ik leerde er voor hen te zijn en weerstand te bieden aan mijn impuls om mijn eigen ongemak te verlichten.
Waar loop je tegenaan bij je partner? Is het boosheid, boosheid, frustratie? Ik nodig je uit om in jezelf te kijken en iets anders te proberen.
Blijf stil in plaats van te spreken.
In plaats van het probleem op te lossen, blijf bij wat je partner ervaart.
Wanneer ben jij de oorzaak?
Er is een extra uitdaging als je in het middelpunt van de situatie staat. Dit vereist een extra sterke druk op de pauzeknop. Houd je reactie aan de kant – je kunt er later op terugkomen.
Luister, geef empathie, in stilte.. tot de storm voorbij is.
Totdat je partner in staat is deze sterke ervaring vast te houden – gekalmeerd door het empathische luisteren dat je kunt bieden. Vertrouw erop dat luisteren rust zal brengen. Wanneer ze verbinding maken met zichzelf, kun je beginnen met het onderliggende probleem aan te pakken.
